Γιατί εκπαιδεύουμε τα παιδιά σαν να έχουν μόνο αριστερό ημισφαίριο εγκεφάλου;

Άρθρο του Δημήτρη Τσιριγώτη

Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες που μελετούν την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου αυτός χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια τα οποία όμως επικοινωνούν διαρκώς μεταξύ τους: το αριστερό ημισφαίριο των γνώσεων και της λογικής και το δεξιό ημισφαίριο των συναισθημάτων, της φαντασίας και της δημιουργικότητας. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να δίνουμε άλλο όνομα στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για συναισθήματά μας: το ονομάζουμε «καρδιά». Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως τελικά εκπαιδεύουμε τα παιδιά ξεχνώντας ότι έχουν και «καρδιά» που διψάει όχι για γνώσεις και πληροφορίες αλλά για συναισθήματα;

συγγραφέας : Δημήτρης Τσιριγώτης, φυσικός


Διαβάστε την συνέχεια :



Το "καλό πτυχίο"

'Αρθρο της Ελευθερίας Καλοκάθη

Αναρωτιόμαστε πολλές φορές οι γονείς ποιο" πτυχίο" είναι καλύτερο, ποιο είναι πιο αναγνωρισμένο και επειδή στην Ελλάδα ζούμε και η παραπληροφόρηση είναι άθλημα στο τέλος ξεχνάμε και αυτά που ξέρουμε. Τελικά όμως τι συμβαίνει με τα "πτυχία"; Θα απαντήσω σε 3 για εμένα βασικά ερωτήματα:

1) Ποιο είναι το "ΚΑΛΟ πτυχίο";

Πρώτον δεν είναι πτυχίο αλλά ένα απλό πιστοποιητικό  που εξετάζει το επίπεδο της γνώσης στην ξένη γλώσσα(Α1, Α2, Β1, Β2, C1 & C2). Το Β2 είναι για παράδειγμα το γνωστό σε όλους Lower-καλή γνώση. 'Ολοι οι εξεταστικοί φορείς πρέπει να τηρούν τα παραπάνω επίπεδα. Δε μπορεί δηλαδή να βάζει εύκολες εξετάσεις και να λέει δίνω επίπεδο Β2. Το Συμβούλιο θα ακυρώσει αυτόν τον εξεταστικό φορέα . Γι αυτό λοιπόν τον λόγο εμείς προτείνουμε το Cambridge, ESB & Michigan. Δεν είναι νέοι φορείς εξετάσεων που μπορεί να ακυρωθούν στο μέλλον.

2) Λήγουν τα πιστοποιητικά;

Όχι τα πιστοποιητικά κατά κανόνα δεν λήγουν αλλά όταν ένα παιδί έχει για παράδειγμα το Cambridge B2 Certificate (Lower) από την ηλικία των 15 και στα 23 θέλει να κάνει μεταπτυχιακό, τότε θα του ζητηθεί απο το Πανεπιστήμιο να δώσει εξετάσεις στα Αγγλικά για να πιστοποιήσει τις γνώσεις του. Συνήθως ζητούν συγκεκριμένο πτυχίο (IELTS, TOEIC ....) και τελευταίου εξαμήνου. Δεν λήγουν λοιπόν τα πτυχία απλώς μπορέι να ζητηθεί πιστοποίηση του επιπέδου της γνώσης.


3) Ποιο πιστοποιητικό είναι το πιο δύσκολο;

Όλα έχουν διαφορετικό βαθμό δυσκολίας. To Michigan για παράδειγμα έχει το πιο δύσκολο Writing (έκθεση) όχι μόνο λόγω περιορισμέμου χρόνου αλλά και περίπλοκου θέματος. Το Cambridge από την άλλη έχει πιο δύσκολες ασκήσεις στo Use of English (γραμματική ). Το ESB έχει δύσκολο Reading (κείμενα). Γι αυτό λοιπόν το Κέντρο Ξένων Γλώσσων πρέπει να αξιολογήσει τον κάθε μαθητή και τις δυνατότητες του ξεχωριστά. Λέγεται ότι ο  Einstein είχε πεί: " Όλοι είναι ιδιοφυείς. Αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητα του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη τη ζωή του νομίζοντας ότι είναι ηλίθιο."

συγγραφέας: Ελευθερία Καλοκάθη

Η διαφημιστική παγίδα του δωρεάν

'Αρθρο της Ελευθερίας Καλοκάθη

"Δωρεάν βιβλιά , τάμπλετ, δίδακτρα. Όλα δωρεάν για εσάς, περάστε περάστε".

Μου θυμίζει λίγο το "τσιπς, κοκα κολα, πατατάκια, μπυράλ" τα οποία παρεπιπτόντως δεν ήταν δωρεάν. Τι γίνεται όμως με όλες αυτές τι προσφορές που ακούμε με τα δωρεάν; Ισχύουν; Εξαρτάται την εταιρεία και το προϊόν λέω εγώ. Όταν η εταιρεία καθαριστικών προϊόντων είναι πολυεθνική και θέλει να προωθήσει ένα καινούργιο προϊόν σαφώς και αντέχει αυτή την ενέργεια προώθησης.

Τι γίνεται όμως με τις ατομικές επιχειρήσεις μικρής εμβέλειας; Εκεί δεν υπάρχει δωρεάν. Εκεί υπάρχει το σε χρεώνω x ποσό παραπάνω και σου δίνω και ένα δωράκι για να νιώθεις και ικανοποίηση με την αγορά σου. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα φροντιστήριο 200 μαθητών, μαθηματικώς δε γίνεται να κάνει δώρο τα βιβλία. Ας πάρουμε λοιπόν ένα καλό βιβλίο της αγοράς σε τιμή χονδρική 60Ε. 60x200=12.000E . Ειλικρινά πιστεύει κάποιος ότι ένα Κέντρο Ξένων Γλωσσών μπορεί να σηκώσει ένα τέτοιο ποσό στις πλάτες του;

Δύο τινά μπορεί να έχουν συμβεί:

1)είτε δε πληρώνει αυτό το σχολείο σωστά τους καθηγητές/καθηγήτριες , τις εισφορές στο κράτος

2) σε χρεώνει μία εγγραφή και σου βαπτίζει την παράνομη πώληση βιβλίων /τάμπλετ , ΔΩΡΕΑ

Με μεγάλη υπερηφάνεια λοιπόν σας λέω ότι δεν σας "χαρίζουμε" ούτε βιβλία ούτε τάμπλετ. Στηρίζουμε τα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς μας καθώς επίσης πληρώνουμε τις καθηγήτριες μας και το κράτος όπως οφείλει να κάνει το κάθε σοβαρό Κέντρο Ξένων Γλωσσών.

Ελευθερία Καλοκάθη